(( امـیـد بـه خـدا ))

شنیدستم کـه شـهـبـازی کهـنسال     

  کـبـوتـربـچـه ای راکـرد دنـبـال

زبـیـم جـان کـبـوتـرکـردپـرواز    

     به هرسوتاخت تازان ازپی اش باز

بـه دشت وکـوه وصـحرابودپـرّان    

    زچـنـگ بـازشـایـددربـردجــان

اجل رادیدوشست اززندگی دست        

درختی درنـظـربگرفت وبـنشـست

نشست وســربـه زیـرپـرفـروبــرد    

   که کی چنگال بازش می کند خرد

نظرکـردآن نگون اقـبـال بـرزیـر     

   کـه صیّادی کمان بـرکف به زه تیر

کـمـان بـرکف نموده قصدجانش         

هـدف بـگـرفـتـه وکـرده نـشـانش

بـه زیــرپـای صـیّـادوبـه سـربـاز     

    نـه بنشستن صـلاح است و نـه پرواز

بـه کـلّـی رشـتـه ی امّیدبگسست      

    درآن دم دل بـه امّـیـدخـدا بست

چـوامّیدش بـه حق بودآن کبوتر         

نـجـات ازمـرگ دادش حـیّ داور

بـزدمـاری بـه شست پـای صـیّاد     

     قـضـا بـربـازخـوردآن تـیـروافـتاد

بـه خـاک افتادهــم صیّادوهم باز       

کـبـوتـرشـاد وخـنـدان کـردپرواز

« زنده یاد: پروین اعتصامی»