زما دو خاطره ی بی دوام می ماند

زمی نه حال که دردی به جام می ماند

چه سال ها که زمین بی من و تو خواهد گشت

که صید می رمد از دام و دام می ماند!

از این تردد دایم- که در نظرجاری-

کدام منظره ی مستدام می ماند؟

خطوط منکسری با شتاب می گذرند

بر این صحیفه-که گفت؟-از تو نام می ماند

چه سایه وار سواران در آستان غروب..

چه نقشی؟

از که؟

در این ازدحام می ماند؟

چه باغ ها به گذر ها -پرازشکوفه ی سیب-

چه عطر ها که تورا در مشام می ماند

ستاره ها و سحر هاوصخره ها وسفر...

چه خوب!

زینهمه بر جا کدام می ماند

مسافران زعطش دسته دسته میمیر ند

و چشمه ی حیوان در ظلام می ماند...