ﻋﺰﯾﺰ ﮐﻪ ﭘُﺸﺘﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﯼ ﺍﯾﻮﻭﻧﻮ ﺟﻤﻊ ﻣﯿﮑﺮﺩ ، ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺭﻭ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ : ﭼﺮﺍ ﺟﻤﻊ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻋﺰﯾﺰﺟﻮﻥ؟
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺮﮔﺎ ﻣﯿﺮﯾﺰﻩ ﺭﻭ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ، ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮﺩﻧﺸﻮﻥ ﺳﺨﺘﻪ ، ﮐﻼﻓﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ !
ﯾﻪ ﻧﮕﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎ ﺣﻨﺎﺑﺴﺘﺶ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﯾﻮﺍﺵ ﻣﯿﮕﻢ : ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻌﻬﺎ ﺗﺎ ﻭﺳﻄﺎ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺷﻪ ، ﺑﺴﺎﻁ ﺍﯾﻮﻭﻥ ﭘﻬﻦ ﺑﻮﺩ .
- ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻌﻬﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭ . ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺑﯽ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﺑﺘﺮﮐﻪ . ﭘﺎﯾﯿﺰﺍﺵ ﯾﻪ ﺷﮑﻞ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻮﺩ . ﺷﺒﺎ ﻣﯿﺸﺴﺘﯿﻢ ﺩﻭﺭ ﻫﻢ ﺍﻧﺎﺭ ﺧﻮﺭﻭﻥ ، ﮔﻞ ﻣﯿﮕﻔﺘﯿﻢ ، ﮔﻞ ﻣﯿﺸﻨﻔﺘﯿﻢ . ﺁﻗﺎ ﺟﻮﻧﺖ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ، ﺩﯾﮕﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﻭﻥ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﺸﺪ .
ﻧﮕﺎﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ؛ ﺭﻭﺳﺮﯾﺸﻮ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﺟﻠﻮ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﻭ ﺭﯾﺰ ﻣﯿﺨﻨﺪﻩ : ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﯾﺒﺎﺭ ﺯﻫﺮﺍﺳﺎﺩﺍﺕ ﻧﺸﺴﺖ ﺍﻧﺎﺭ ﺩﻭﻥ ﮐﻨﻪ ﺑﺮﺍﺵ . ﮔﻔﺖ ﺑﺪﻩ ﻣﺎﺩﺭﺕ . ﺍﻧﺎﺭ ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﺩﺳﺘﺎ ﻣﺎﺩﺭﺗﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ ..
ﻣﯿﺨﻨﺪﻡ ﺑﺎﻫﺎﺵ : ﭘﺲ ﺁﻗﺎ ﺟﻮﻧﻢ ﺍﺯﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩ !
ﻟﭙﺎﯼ ﺑﯽ ﺟﻮﻧﺶ ﮔﻞ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻥ : ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻊ ﻣﺚ ﺍﻻﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭ . ﺩﻭﺱ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺭﺩ ﺯﺑﻮﻥ ﺟﻮﻭﻧﺎ ﺑﺎﺷﻪ . ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻌﻬﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻮ ﺩﻭﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ ﺗﻮﻭ ﮐﺎﺳﻪ ﺍﻧﺎﺭ ، ﮔﻠﭙﺮ ﻣﯿﭙﺎﺷﯿﺪﻥ ﺳﺮﺵ ..
ﺁﻗﺎﺟﻮﻧﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ
ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﯾﮕﻪ
ﺑﻬﺎﺭ ﻣﯿﺸﺪ